Kurani Fisnik » Shqip » Suretu El Buruxh
Choose the reader
Shqip
Suretu El Buruxh - Vargjet Numri 36
الَّذِينَ إِذَا اكْتَالُوا عَلَى النَّاسِ يَسْتَوْفُونَ ( 2 )
Ata që kur matin prej njerëzve prej njerëzve, për vete e plotësojnë,
وَإِذَا كَالُوهُمْ أَو وَّزَنُوهُمْ يُخْسِرُونَ ( 3 )
E kur u matin të tjerëve ose u peshojnë, u lënë mangu.
أَلَا يَظُنُّ أُولَٰئِكَ أَنَّهُم مَّبْعُوثُونَ ( 4 )
A nuk e donë të tillët se kanë për t’u ringjallur?
يَوْمَ يَقُومُ النَّاسُ لِرَبِّ الْعَالَمِينَ ( 6 )
Në ditën kur njerëzit ngriten (prej varrezave) për të dalë para Zotit të botëve.
كَلَّا إِنَّ كِتَابَ الْفُجَّارِ لَفِي سِجِّينٍ ( 7 )
Jo, të mos rrinë gafil! Se shënimet e veprave të mëkatarëve janë në Sixhin (në një libër shënimesh të të këqijave më të dëmshme).
وَمَا يُكَذِّبُ بِهِ إِلَّا كُلُّ مُعْتَدٍ أَثِيمٍ ( 12 )
E atë ditë nuk e mohon kush, përveç atij që ka sharruar tepër në mosbesim e në punë të këqija.
إِذَا تُتْلَىٰ عَلَيْهِ آيَاتُنَا قَالَ أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ ( 13 )
E që kur i lexohen atij argumentet Tona, thonë: “Legjenda të të parëve!”
كَلَّا ۖ بَلْ ۜ رَانَ عَلَىٰ قُلُوبِهِم مَّا كَانُوا يَكْسِبُونَ ( 14 )
Jo, nuk është ashtu! Por të këqijat që i punuan, zemrat e tyre ua mbuluan.
كَلَّا إِنَّهُمْ عَن رَّبِّهِمْ يَوْمَئِذٍ لَّمَحْجُوبُونَ ( 15 )
Jo dhe Jo! Atë ditë do të jenë të penguar prej (ta shohin) Zotit të tyre.
ثُمَّ يُقَالُ هَٰذَا الَّذِي كُنتُم بِهِ تُكَذِّبُونَ ( 17 )
Dhe do t’u thuhet: “Ky është ai të cilin e keni përgënjeshtruar!”
كَلَّا إِنَّ كِتَابَ الْأَبْرَارِ لَفِي عِلِّيِّينَ ( 18 )
Jo, nuk janë të njejtë! Se libri i të mirave gjendet në Il-lijjinë!
إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِي نَعِيمٍ ( 22 )
E s’ka dyshim se vepërmirët janë në përjetime e kënaqësi (Xhennet).
تَعْرِفُ فِي وُجُوهِهِمْ نَضْرَةَ النَّعِيمِ ( 24 )
Në fytyrat e tyre mund të kuptosh kënaqësinë e përjetimeve.
خِتَامُهُ مِسْكٌ ۚ وَفِي ذَٰلِكَ فَلْيَتَنَافَسِ الْمُتَنَافِسُونَ ( 26 )
Pije që në fund asaj i vjen era misk! E për shpërblim të tillë le të garojnë ata që lakmojnë të mirën.
إِنَّ الَّذِينَ أَجْرَمُوا كَانُوا مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا يَضْحَكُونَ ( 29 )
Mëkatarët ishin ata të cilët i përqeshnin ata që besuan.
وَإِذَا مَرُّوا بِهِمْ يَتَغَامَزُونَ ( 30 )
Dhe kur kalonin (besimtarët) pranë (idhujtarëve), ata ia bënin me sy njëri-tjetrit.
وَإِذَا انقَلَبُوا إِلَىٰ أَهْلِهِمُ انقَلَبُوا فَكِهِينَ ( 31 )
E kur ktheheshin te familjet e veta, ktheheshin të kënaqur.
وَإِذَا رَأَوْهُمْ قَالُوا إِنَّ هَٰؤُلَاءِ لَضَالُّونَ ( 32 )
Dhe kur i shihnin ata (besimtarët) janë të humbur!”
وَمَا أُرْسِلُوا عَلَيْهِمْ حَافِظِينَ ( 33 )
Po Ne, nuk i caktuam ata (idhujtarët) si rojë të atyre (besimtarëve).
فَالْيَوْمَ الَّذِينَ آمَنُوا مِنَ الْكُفَّارِ يَضْحَكُونَ ( 34 )
E sot, (në ditën e gjykimit), ata që besuan do të tallen me jobesimtarët.